۵ واقعیت در مورد علائم اختلال پنیک

۵ واقعیت در مورد علائم اختلال پنیک

حملات پنیک به­عنوان علامت اصلی اختلال پنیک، اغلب اشتباه گرفته می شود، اما حقایق جالب بسیاری در مورد این تجربه وجود دارد. متأسفانه، افسانه های رایج در مورد اختلال پنیک به سردرگمی در مورد این حملات منجر شده است. برای مثال، بسیاری از مردم معتقدند حملات پنیک فقط یک واکنش بیش از حد به یک رویداد ترسناک یا ناتوانی در کنترل واکنش های فرد به استرس است. چنین تصورات غلطی تنها بر برچسب ابتلا به اختلال پنیک می افزاید.

اگر اختلال پنیک برای شما تشخیص داده شده است، ممکن است تاحدودی درمورد حملات پنیک تجربه داشته باشید. اما ممکن است از برخی ویژگی های این حملات بی اطلاع باشید. این مقاله حقایقی را که معمولاً در مورد حملات پنیک نادیده گرفته می‌شوند، بیان می‌کند.

1. حملات پنیک می تواند در هنگام خواب رخ دهد

هرچند شاید عجیب به نظر برسد، اما ممکن است در حالی که در خواب کامل هستید دچار حمله پنیک شوید. حملات پنیک شبانه زمانی که کاملا خواب هستید اتفاق می­افتد و منجر به تجربه علائم حمله پنیک و بیدار شدن شما می­شود.

علائم این حملات می تواند شبیه به حملات پنیک در روز باشد، مانند لرزش، تعریق بیش از حد و درد قفسه سینه. هنگامی که یک حمله شبانه رخ می دهد، فرد ممکن است پس از بیدار شدن از خواب دچار تنگی نفس یا تنفس سریع شود.

مانند حملات پنیک در طول روز، حملات پنیک شبانه نیز با ترس شدید و احساس اضطراب مشخص می شود. غیرمعمول نیست که فرد احساس کند کنترل خود را از دست می دهد و نیاز به دریافت یک اقدام پزشکی فوری دارد.

علائم مسخ شخصیت و احساس غیرواقعی بودن نیز رایج است، زیرا فرد مبتلا به هراس ممکن است احساس بی‌حسی و تیرگی شعور داشته باشد. این افراد ممکن است حس عجیبی مبنی براین­که از محیط اطراف خود جدا می شوند و احساس می کنند که در حال خواب دیدن یا تماشای خود از دور هستند، داشته باشند.

حملات شبانه می‌توانند با ایجاد احساس خستگی در طول روز، ایجاد اضطراب بیشتر و اختلال در خواب، بر زندگی شما تأثیر بگذارند.

اگر حملات پنیک شبانه توانایی شما را برای داشتن یک استراحت خوب شبانه مختل می کند، ممکن است زمان آن فرا رسیده باشد که به دنبال کمک حرفه ای باشید. پزشک می تواند برای درمان حملات پنیک و هرگونه اختلال خواب احتمالی به شما کمک کند.

2. حملات پنیک فقط با اختلال پنیک رخ نمی دهد

حملات پنیک نشانه بارز اختلال پنیک است، اما حملات پنیک می تواند با سایر اختلالات روانی نیز رخ دهد. بر اساس ویرایش پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5)، متخصصان از راهنمای مرجع متخصصان سلامت روان برای تشخیص دقیق حملات پنیک در شرایط مختلف استفاده می‌کنند.

حملات پنیک اغلب با سایر اختلالات خلقی و اضطرابی از جمله آگورافوبیا، فوبیاهای خاص، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)، اختلال وسواس فکری-عملی (OCD)، افسردگی و اختلال دوقطبی نیز می­تواند رخ دهد.

حملات پنیک می تواند به طور مشابه با سایر اختلالات، از جمله اختلالات خوردن، اختلالات شخصیتی و مرتبط با مواد نیز بروز کند. در برخی موارد، حملات پنیک می تواند بخشی از برخی شرایط پزشکی باشد، مانند بیماری رفلاکس معده (GERD)، سندرم روده تحریک پذیر (IBS) و اختلالات خواب.

3. رژیم غذایی و ورزش می تواند تأثیر عمیقی بر حملات پنیک داشته باشد

ورزش منظم و تغذیه مناسب فواید بی شماری دارد، اما آیا می دانستید که سبک زندگی­تان می تواند تاثیر عمیقی بر تجربه شما از حملات پنیک داشته باشد؟

تحقیقات نشان داده است که شرکت در یک برنامه ورزشی منظم می تواند احساس استرس، تنش ناشی از اضطراب و گرفتگی در سراسر بدن و همچنین تعداد دفعات حملات پنیک را کاهش دهد.

رژیم غذایی­تان نیز می تواند بر تجربه شما از حملات پنیک تأثیر بگذارد. مطالعات نشان داده اند که برخی غذاها و مواد می توانند باعث اضطراب و سایر علائم حمله پنیک شوند. به عنوان مثال، مصرف بیش از حد کافئین، الکل، یا مونوسدیم گلوتامات (MSG) به طور بالقوه می تواند باعث افزایش اضطراب و حملات پنیک شود.

4. حملات پنیک می تواند به طور پیش بینی شده یا ناگهانی رخ دهد

DSM-5  دو نوع حمله پنیک را توصیف می کند: مورد انتظار یا نشانه ای، و غیرمنتظره. حملات پنیک مورد انتظار زمانی رخ می دهد که فرد توسط نشانه­ها یا محرک­های خاصی تحریک شود. به عنوان مثال، فردی که ترس از ارتفاع دارد (آکروفوبیا) احتمالاً در یکی از طبقات بالا در ساختمان و یا در هواپیما دچار حمله پنیک می شود.

از سوی دیگر، حملات پنیک غیرمنتظره به طور ناگهانی و بدون هیچ نشانه آشکاری رخ می دهد. افکار مضطرب و ترسناک یا محرک های بیرونی، مانند فوبیای خاص یا یک رویداد آسیب زا، می توانند سبب بروز این حملات شوند. حملات پنیک غیرمنتظره نوعی است که بیشتر با تشخیص اختلال پنیک مرتبط است.

5. اجتناب از فوبیا می تواند ترس شما را افزایش دهد

بسیاری از مبتلایان به حمله پنیک با اجتناب از موقعیت‌هایی که معتقدند منجر به حملات پنیک می‌شوند، رفتارهای اجتنابی ایجاد می‌کنند. برای مثال، یک فرد مبتلا به اختلال پنیک ممکن است از ترس این­که دیگران شاهد حمله پنیک او باشند، از حضور در مراکز خرید شلوغ خودداری کند. یا فردی که از پرواز ترس دارد (آئروفوبیا) ممکن است هرگز با هواپیما سفر نکند، زیرا می داند که در هواپیما دچار حمله پنیک می شود.

رفتارهای اجتنابی ممکن است در ابتدا منطقی به نظر برسند، اما می توانند شما را از لذت بردن از بسیاری از تجربیات مختلف در زندگی بازدارند. وحشت و اجتناب ممکن است شما را از حضور در اجتماعات یا سفر به مسافت های دور باز دارد. به علاوه، رفتارهای اجتنابی اغلب اضطراب شما را تقویت می کند و ترس شما را از مکان ها یا موقعیت های خاص افزایش می­دهد.

به جای اجتناب از موقعیت های اضطراب­آور، سعی کنید در مواجهه با آن­ها نفس عمیق بکشید. دفعه بعد که احساس کردید یک حمله پنیک در راه است، توجه خود را به تنفس­تان جلب کنید. در طول حمله پنیک، ممکن است متوجه شوید که تنفس­تان سریع و کم عمق شده است.

با نفس کشیدن آهسته و عمدی کنترل خود را به دست بگیرید. از طریق بینی عمیق نفس بکشید و ریه های خود را به اندازه ظرفیت­شان پر کنید. بازدم را از دهان خود بیرون دهید و تمام هوا را از بدن خود خارج کنید. به تکرار این الگوی تنفس عمیق ادامه دهید تا زمانی که احساس آرامش بیشتری کنید.

اگر تمرینات تنفس عمیق و سایر راهبردهای خودیاری مؤثر نبودند، ممکن است بخواهید به دنبال کمک حرفه ای باشید. چنین کمکی می تواند به شما کمک کند تا تشخیص درستی دریافت کرده و راه هایی برای مدیریت اضطراب و حملات پنیک خود بیابید. همچنین، یک متخصص سلامت روان واجد شرایط می‌تواند توضیحات واضح و اطلاعات اضافی در مورد درمان اختلال هراس ارائه دهد.